‘De toppen van jonge brandnetels zijn het lekkerst,’ zegt het meisje met de mand. Verderop zeult nomade L. een enorme soeppan naar de kantine. Het bouwwerk is gemaakt van krom hout, onverkoopbaar materiaal, maar nog prima te gebruiken.
Twee dames lezen belangstellend de uitleg over de helofytenfilters en lopen vervolgens via het pad naar het composttoilet. Laag plassen en het papier in de daarvoor bestemde opening, graag. Giechelend blijven ze dralen voor de deur, totdat de een de ander een duwtje geeft en het avontuur kan beginnen.
Hoog boven het veld zoemt een op afstand bestuurbare hommel. Zijn ogen filmen de huisjes, het pas gemaaide gras, de circustent, de moestuin met glanzend worteldoek, waar al een gezonde maaltijd doorheen groeit, een blije zon en blije bezoekers, blije nomaden, ook.
‘Zorgen voor later? Laat die voor later!’, zingt het George Kush Collective.