Met het wijken van het riet is de hortus overzichtelijk geworden. Een paar kinderen ketsen steentjes op grillig ijs. Het is koud! Ik doe mijn handschoenen uit. Te weinig grip op de knoppen.
Ik ben op weg naar de betonnen bakken, nog onwetend van de schat die daar wordt bewaard. De gedachten zijn kraakhelder, de pas is licht. Een klein wolkje danst voor me uit.

Winter, ik adem je!