Het was laatst weer goed raak op het schoolplein! Moeders maakten gewag van vaders die maar één soort rookworst lusten. Van een slager ver achter de Waalbrug, peperduur en niet eens een fatsoenlijke parkeerplek voor de deur. Ambachtelijke onzin, waarvoor ze drie hongerige kinderen en een jankende hond op sleeptouw moeten nemen.
Ik heb me laten vertellen dat de worst in kwestie een knapperig vel heeft, dat op geen enkele manier taai is of weerbarstig.
In plaats van een knup om kop en kont te verbinden, hangt er een medaillon met een afbeelding van een koe aan een driedubbel gedraaid touwtje. Dat schijnt een keurmerk te zijn.
Het vlees is minimaal 90% authentiek, excellent gekruid en sappig, maar niet zo dat het langs mondhoek en kin op de stropdas druipt.
Allicht hoef je hem niet in een plastic zak te wellen in heet water.
Ze staan ervoor in de rij!
Ik vind dat geen leven.
Bij mijn man schuif je alles zo naar binnen. Dat heb ik maar niet verteld. Het is niet juist onder minder bedeelden te pronken met je fortuin.
