Het meisje friemelde aan haar vlechten. Zij had erg haar best gedaan op de kleurplaat, met nieuwe stiften in alle kleuren van de regenboog. Op de tekening stond een superheld, die de wereld ging redden. Hij lachte hard, terwijl hij met een bos gezonde wortelen zwaaide. Het meisje had de letter op zijn shirt geel gemaakt, net als de grote letter op de paal voor het restaurant. Zij had de kleurplaat naar de kassajuffrouw gebracht en er niet meer aan gedacht, tot het moment waarop haar moeder aan de telefoon blije kreetjes slaakte. Wat betekende dat eigenlijk: genomineerd.
Het meisje zat onder de discobal. Zij was een beetje misselijk.
Op de grote tafel werden bekers cola neergezet, stapels friet en kartonnen borden. Al snel vlogen de vorken door de lucht.
Een harde stem riep: ‘Stilte!’
Het was de baas van het restaurant.
Hij ging op een stoel staan en vertelde hoe mooi hij de kleurplaten vond en dat elk kind eigenlijk wel een winnaar was. Het noemen van de namen begon. Daarbij hield hij telkens een kleurplaat omhoog en vroeg om een applaus.
Maaike, Pieter, Mees en Laura kregen een geinige button met Winner erop. Eef, Bas en Angela kregen een pet met de tekst I’m the best. Doortje en Sam kregen een rugzak, die je kon ombouwen tot een schoudertas.
Kon de rugzak ook op je hoofd? En de pet op je rug? En de button op je pet? Petoprugzakophoofdpetopbuttonrugzakhoofd. De kinderen gingen uit hun dak!
De baas van het restaurant zette weer een harde stem op om boven het gejoel uit te komen. Want er was nog een kleurplaat over. Een prachtige kleurplaat, de mooiste van allemaal, in alle kleuren van de regenboog, netjes binnen de lijnen, met op het shirt van de superheld een grote gele letter.
Het meisje hoorde haar naam. Ze wilde gaan lopen, maar haar gympen leken wel vastgeplakt aan de vloer.
‘Ga maar, schat,’ fluisterde haar moeder hees, en zij duwde haar de goede kant op.
Zo kwam ze plotseling voor een grote doos te staan. De baas van het restaurant kneep in haar hand en prees haar creativiteit. Hij grapte dat zij de doos vast niet kon dragen. Vervolgens maakte hij de strik los.
Het papier knisperde feestelijk. Ze durfde het bijna niet aan te raken. Het plakband zat keivast. Gelukkig kwam de serveerster helpen. Om de spanning te breken, scheurde zij razendsnel het papier kapot. Er kwam een afbeelding tevoorschijn. De serveerster las de tekst hardop voor: ‘HP Deskjet 2130. All-in-one. Printen. Scannen. Kopiëren.’
‘Lach dan!’, riep haar foto’s makende moeder.
Een donderend applaus barstte los.
Snel liep ze terug naar haar stoel onder de discobal.
Terwijl moeder druk aan het bellen was om vervoer te regelen, klemde zij haar handjes om de rand van de tafel.
Het meisje van de hoofdprijs.